01 Gru Felieton na temat wejścia do Unii Europejskiej
Od 1,5 roku w Unii – ale czy na pewno jesteśmy szczęśliwi?
Jesteśmy obecnie ponad 1 rok w Unii Europejskiej i już zaczęliśmy się do tego faktu przyzwyczajać. Jesteśmy jednym z wielu, niezależnych państw Unii Europejskiej posiadające swoje prawa w Parlamencie Europejskim i będący współdecydującym krajem w wielu nowych przedsięwzięciach unijnych. W tworze tym otrzymaliśmy bardzo znaczną władzę, podobnie jak inne kraje Europy zachodniej jak Wielka Brytania, Francja, Włochy, Niemcy.
Zjawiskiem powszechnie występującym w Unii jest zacieśnianie współpracy pomiędzy krajami i tworzeniu w ramach Unii nowych tworów, to znaczy organizacji. W dobie Internetu, wysoce zaawansowanej technice medialnej, jesteśmy świadkami szybszego zacieśniania stosunków pomiędzy krajami. Unia jako podmiot, po wejściu konstytucji Unii Europejskiej w życie stanowić będzie ważnego członka wioski globalnej i wraz ze Stanami Zjednoczonymi, Chinami i Rosją współdecydować będzie o dalszym rozwoju świata. Jednak trudno będzie się unii zjednoczyć całkowicie gdyż złożona jest z wielu krajów o różnych językach, w przeciwieństwie do Zjednoczonych USA, Chin i Rosji.
Jednak zmiany te będą wymagały sporo czasu, gdyż nic się nie stanie od razu. W szczególności zmiany w Polsce będą wymagały dużo czasu ze względu na spore zacofanie w stosunku do krajów Europy zachodniej, spowodowane 50 leciem panowania komunizmu w Polsce. Zmiany te z roku na rok zachodzą i Polska stara się dogonić Zachód.
Dzięki funduszom unijnym została rozpoczęta w Polsce duża ilość inwestycji i projektów różnego rodzaju. Miasto próbuje najszybciej dogonić swoim rozwojem Zachód. Gorzej jest z rozwojem polskiej wsi. Jest dalej zacofana i pomimo pomocy unijnych funduszy dla rolników, nie jest w stanie dogonić wsi zachodniej części Unii. Rolnicy nie wiedzą jak korzystać z funduszy unijnych, a i tak dopłaty są niższe w Polsce, niż w innych krajach Europy zachodniej. W gmatwaninie przepisów rolnicy się po prostu gubią. Duża część rolników będzie się musiała przekwalifikować, podobnie jak w innych zawodach. Zmiany te wymagają czasu. Są to przeważnie ludzie o niskim, zawodowym wykształceniu, którym ciężko jest dostosować się do polskiego rynku pracy, a co dopiero unijnego.
Biorąc pod uwagę zacofanie Polski w restrukturyzacji całej gospodarki, ciężko będzie dorównać Zachodowi i zjednoczyć całkowicie Unię.
Unia nadal zmierza w celu ujednolicenia prawa i innych form instytucjonalnych Unii. Moim zdaniem dalszy rozwój zagęszczenia współpracy w Unii, pomiędzy państwami członkowskimi jest niemożliwy. Po wejściu kolejnych 10 państw w ramy Unii pojawił się chaos, który spowodował większe zróżnicowanie pomiędzy dawnymi krajami unii zachodniej i tymi wschodnimi, nowymi. Bez doinwestowania wschodnich ziem dalsza postępująca unifikacja unii ,celem stworzenia wspólnoty równych sobie państw jest niemożliwa. Istnieje szansa ,że wschodnie kraje unii spróbują dogonić te zachodnie , ale będzie to możliwe jedynie przy stagnacji gospodarczej tych zachodnich i przy dostatecznym rozwoju na poziomie 5-10% rocznie tych wschodnich. Jest to zadanie niemożliwe do wypełnienia. Wyniki z ubiegłych lat gospodarki polskiej pokazują, że będzie to ciężka syzyfowa praca.
Wprawdzie fundusze unijne pomagają w rozwiązywaniu problemów, ale rozwój ten jest możliwy przy dostatecznych środkach własnych. 50 lat komunizmu Polsce i w pozostałych krajach nadbałtyckich ,które weszły do unii spowodowały ogólne zacofanie systemu gospodarczego. Panująca w Polsce korupcja i system państwa Aleksandra Kwaśniewskiego oraz „Jego ludzi” powoduje, że pasowałoby ten system zbudować na nowo – po 15 latach wolności. Zabrakło również w Polsce lustracji, która byłaby gwarantem sprawiedliwości społecznej w Polsce i rozliczeniem z dawnym komunizmem. Inne kraje przed wejściem do unii zrobiły to i ich systemy gospodarcze rozwijają się w miarę szybko, a co najważniejsze sprawiedliwie. W Polsce jest również nierozwiązany problem mienia zabużańskiego pozostawionego na wschodzie podczas okupacji niemieckiej. Sprawy te powodują ogólne cofnięcie Państwa Polskiego. Twierdzę, że bez większego zainteresowania Unii wschodem dalsze wyrównanie różnic jest niemożliwe.
Wojciech Urbański A.D. 2005
Brak komentarzy